CSA
Die CSA Groep (voorheen die Kanadese Standaarde Vereniging; CSA), is 'n organisasie sonder winsoogmerk wat standaarde op 57 gebiede ontwikkel. CSA publiseer standaarde in gedrukte en elektroniese vorm en lewer opleidings- en adviesdienste. CSA is saamgestel uit verteenwoordigers van die industrie, die regering en verbruikersgroepe.
CSA begin in 1919 as die Canadian Engineering Standards Association (CESA), federaal geoktrooieer om standaarde te skep. Gedurende die Eerste Wêreldoorlog het die gebrek aan interoperabiliteit tussen tegniese hulpbronne tot frustrasie, beserings en die dood gelei. Groot-Brittanje het versoek dat Kanada 'n standaarde-komitee vorm.
CSA is geakkrediteer deur die Standards Council of Canada, 'n kroonkorporasie wat doeltreffende en effektiewe standaardisering in Kanada bevorder. Hierdie akkreditasie bevestig dat CSA bevoeg is om standaarde-ontwikkelings- en sertifiseringsfunksies uit te voer, en is gebaseer op internasionaal erkende kriteria en prosedures.
Die CSA-geregistreerde merk toon aan dat 'n produk onafhanklik getoets en gesertifiseer is om aan erkende standaarde vir veiligheid of prestasie te voldoen.
 |
|
| die afkorting | CSA |
|---|---|
| Vorming | 1919 |
| Tipe | Nie-winsgewende |
| Doel | Standaarde-organisasie |
| Hoofkwartier | Ontario L4W 5N6 Kanada |
| koördinate | 43.649442 ° N 79.607721 ° W |
|
Streek bedien
|
Kanada, die VSA, Asië, Europa |
|
President en uitvoerende hoof
|
David Weinstein |
| Webwerf | www.csagroup.org |
Geskiedenis
Gedurende die Eerste Wêreldoorlog het die gebrek aan interoperabiliteit tussen tegniese hulpbronne tot frustrasie, beserings en die dood gelei. Groot-Brittanje het versoek dat Kanada 'n standaarde-komitee vorm.
Sir John Kennedy as voorsitter van die Kanadese Advieskomitee vir die Siviele Ingenieurs het die ondersoek na die noodsaaklikheid van 'n onafhanklike Kanadese standaardorganisasie gelei. As gevolg hiervan is die Kanadese Ingenieursstandaarde Vereniging (CESA) is in 1919 gestig. CESA is federaal geoktrooieer om standaarde te skep. Aan die begin het hulle aan spesifieke behoeftes aandag gegee: vliegtuigonderdele, brûe, bouwerk, elektriese werk en draadtou. Die eerste standaarde wat CESA uitgereik het, was vir staal-spoorwegbruggen in 1920.
In 1927 publiseer CESA die Canadian Electrical Code, 'n dokument wat steeds die beste verkoper van CSA is. Die uitvoering van die kode wat vir produktoetse gevra is, en in 1933 het die Hydro-Electric Power Commission van Ontario die enigste bron vir die toetsing landwyd geword. In 1940 het CESA die verantwoordelikheid aanvaar vir die toets en sertifisering van elektriese produkte wat in Kanada verkoop en geïnstalleer is. CESA is in 1944 herdoop tot die Canadian Standards Association (CSA). Die sertifiseringsmerk is in 1946 ingestel.
In die vyftigerjare het CSA internasionale alliansies in Brittanje, Japan en Nederland opgerig om die omvang van toetsing en sertifisering uit te brei. Toetslaboratoriums is vanaf hul eerste in Toronto uitgebrei na laboratoriums in Montreal, Vancouver en Winnipeg.
In die 1960's het CSA nasionale standaarde vir beroepsgesondheid en veiligheid ontwikkel, wat standaarde vir hoofbedekkings en veiligheidskoene geskep het. Teen die laat 1960's en vroeë 1970's het die CSA sy betrokkenheid by verbruikerstandaarde begin uitbrei, insluitend fietse, kredietkaarte en kinderbestande verpakking vir dwelmmiddels. In 1984 stig CSA QMI, die Quality Management Institute vir registrasie van ISO9000 en ander standaarde. In 1999 is CSA International gestig om internasionale produktoets- en sertifiseringsdienste te lewer, terwyl CSA sy primêre fokus verskuif na standaarde-ontwikkeling en -opleiding. In 2001 word hierdie drie afdelings onder die naam verbind CSA Groep. In 2004 is OnSpeX van stapel gestuur as die vierde afdeling van CSA Group. In 2008 is QMI vir $ 40 miljoen aan SAI-Global verkoop. In 2009 het CSA SIRA gekoop.
Ontwikkeling van standaarde
CSA bestaan om standaarde te ontwikkel. Onder die sewe en vyftig verskillende spesialisasierreine is klimaatsverandering, sakebestuur en veiligheids- en prestasiestandaarde, insluitend dié vir elektriese en elektroniese toerusting, nywerheidstoerusting, ketels en drukvate, toestelle vir die hantering van persgasse, beskerming van die omgewing en konstruksiemateriaal.
Die meeste standaarde is vrywillig, wat beteken dat daar geen wette is wat die toepassing daarvan vereis nie. Desondanks is die nakoming van standaarde voordelig vir ondernemings omdat dit toon dat produkte onafhanklik getoets is om aan sekere standaarde te voldoen. Die CSA-punt is 'n geregistreerde sertifiseringsmerk en kan slegs toegepas word deur iemand wat 'n gelisensieerde of andersins gemagtig is om dit te doen.
CSA het die CAN / CSA Z299-reeks kwaliteitsversekeringstandaarde ontwikkel wat vandag nog gebruik word. Dit is 'n alternatief vir die ISO 9000-reeks gehaltestandaarde.
Wette en regulasies in die meeste munisipaliteite, provinsies en deelstate in Noord-Amerika vereis dat sekere produkte volgens 'n nasionaal erkende toetslaboratorium (NRTL) volgens 'n spesifieke standaard of groep standaarde getoets word. Tans word veertig persent van alle standaarde wat deur CSA uitgereik word, in die Kanadese wetgewing verwys. CSA se susteronderneming CSA International is 'n NRTL wat vervaardigers kan kies, gewoonlik omdat die wet van die jurisdiksie dit vereis, of as die klant dit spesifiseer.